وصیتنامه عرفانی شهیده «فهیمه سیاری»  

به گزارش نوید شاهد زنجان، فهیمه سیاری متولد اول خرداد ۱۳۳۹ بود و در ۱۲ آذر ۵۹ همزمان با ۲۴ محرم‌الحرام ۱۴۰۱ قمری، در راه ترویج معارف قرآنی به شهادت رسید. او از طلاب فعال و جویای معارف دینی بود که تبلیغ دین را رسالت اصلی خود می‌دانست.

آغاز وصیتنامه با آیه‌ای درباره حیات شهدا
وصیتنامه او با آیه «وَلاتَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ‌الله أمواتاً…» آغاز می‌شود؛ آیه‌ای که نشان از باور عمیقش به جایگاه شهید در پیشگاه خداوند دارد. او نوشته است که لحظات دوری برایش سخت بوده و وابستگی‌های دنیوی را به‌روشنی احساس می‌کرده است.

اعتراف به کاستی‌ها و طلب شناخت الهی
شهیده سیاری در این نوشته، با صراحت از کاستی‌های روحی خود سخن گفته و خطاب به پروردگار می‌نویسد که از نرسیدن به شناخت حقیقی خداوند افسوس می‌خورد. او از خدا طلب می‌کند که وابستگی‌ها را از دلش بزداید و شناختی عطا کند که مسیر هدایت را به او بنمایاند.

تأکید بر تهذیب نفس و پرهیز از ریا
سیاری در ادامه، اعمال خود را ناکافی توصیف کرده و از خداوند می‌خواهد که او را از ریا دور سازد. او می‌نویسد که بدون هدف و سرگردان، روبروی نعمت‌های بی‌کران الهی ایستاده و از توشه اندک خود برای مسیر معنوی شرمسار است.

نگرانی از فساد اخلاقی و نیاز جامعه به استادان الهی
در بخشی از وصیتنامه، او به کمبود معلمان اخلاق و مربیان حقیقی الهی اشاره می‌کند و ریشه بسیاری از نابسامانی‌ها را نبود چنین افرادی در جامعه می‌داند. او تأکید می‌کند که انقلاب محتاج انسان‌های متواضع و اهل معنویت است.

درخواست‌هایی برای پس از شهادت
فهیمه سیاری در پایان وصیتنامه از اساتید خود قدردانی می‌کند و می‌نویسد که اگر به قم بازنگشت، از استادانش تشکر شود. همچنین درخواست کرده است پس از شهادتش زیارت عاشورا برایش قرائت شود و در صورت امکان، پیکرش برای تبرک به حرم حضرت معصومه(س) منتقل شود.

انتهای پیام/